اسلام علیک یا صاحب الزمان. وقتی هر جمعه می شود به امید ظهورتم.دست به سوی آسمان بلند می کنم و تمام درد و دلهایم را برایت می گویم.یا امام زمان سال هاست  که به دنیا آمده ام و از روز به دنیا آمدنم تو را شناختم و تمام الگوهایت را سرمشق زندگی ام قرار دادم و همیشه از تو کمک خاستم .آقاجون دلم خیلی گرفته و منتظر ظهورت هستم.

نمک به زخمت نپاشم، می‌دانم که خودت هم در حیرتی؛ از یک طرف شیعه را می‌بینی که زیر پای خیل رنج‌ها له می‌شوند و از یک طرف دستت و راهت باز نیست تا کاری کنی، فریادی زنی و همه چیز را زیر و رو کنی... انگار این استخوان صبر که در گلو داری، همان است که راه گلوی پدرت را بسته بود! گویی این خارِ چشم خراش خموشی همان است که اشک مرتضایت را در آورده بود! باید سکوت کنی. به خاطر خدا باید تحمّل کنی و نباید ببری!